Στην ελληνική Βουλή προβλήματα τύπου Γεωργούλη είχαν λυθεί από τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 μέχρι εκείνη του 2008. Το σκεπτικό των υπέρμαχων της αλλαγής που δεν κράτησε πολύ, του πλήρους επαγγελματικού ασυμβίβαστου των βουλευτών,  ήταν απλό: θα ήταν αθέμιτο να εξασφαλίζει ένας εκπρόσωπος του έθνους – για να το πούμε κομψά – επαγγελματικά πλεονεκτήματα χάρη στη βουλευτική του ιδιότητα. Εξίσου αθέμιτο θα ήταν να ασκεί έλεγχο ή να καταθέτει προτάσεις σε νομοσχέδια ενώ μπορεί να έχει κάποιου είδους επαγγελματική σχέση με τα συμφέροντα που θίγονται ή επωφελούνται από τα συγκεκριμένα σχέδια νόμου. Παράλληλα, οι υπερασπιστές του ασυμβίβαστου είχαν αρθρώσει τότε και πιο πρακτική επιχειρηματολογία. Η άσκηση τόσο του κοινοβουλευτικού ελέγχου όσο και του νομοθετικού έργου, έλεγαν, απαιτούν φυσική παρουσία και προετοιμασία. Η θέση είναι πλήρους απασχόλησης. Οπως και του ευρωβουλευτή. Αυτό ακριβώς το τελευταίο επιχείρημα έχει ωθήσει την Κουμουνδούρου σήμερα να διαρρέει την ενόχλησή της για τη γεωργουλική εργασιομανία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή