Στις διασκέψεις των G20 ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστή. Σπανίως παρεμβαίνει, του αρκεί ίσως που συμμετέχει στο κλαμπ των ισχυρότερων οικονομικά κρατών του πλανήτη. Ενδεχομένως αυτή η εικόνα να συνδέεται και με ένα κόμπλεξ που διακατέχει όσους αισθάνονται υποδεέστεροι στο ίδιο τραπέζι. Η εικόνα του στους G20, πάντως, δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του θορυβώδους και απειλητικού ηγέτη που φιλοτεχνεί τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας. Στο μεγάλο σαλόνι φαντάζει σαν επαρχιώτης που αναζητεί παρέα σε μια ομήγυρη αριστοκρατών, προβάλλοντας έναν ρόλο με προοπτικές. Στην Ανατολική Μεσόγειο προσπαθεί να εμφανιστεί ως αφεντικό και κουνάει σε όλους το δάχτυλο. Μνημονεύει ακόμη και τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, βρίσκοντας προφανώς ομοιότητες στο δικό του σχέδιο με τη λογική κουρσέματος που κυριαρχούσε στις ίδιες θάλασσες πέντε αιώνες νωρίτερα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή