Γιατί χτυπάμε τον Γεωργούλη και τη Ραλλία;

Ηταν στις ευρωεκλογές του 2014 όταν ο αείμνηστος Σταύρος Τσακυράκης είχε πάρει την απόφαση να κατέλθει υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι. Πλήθος άρθρων είχαν γραφτεί τότε για την ευκαιρία που θα είχε η χώρα να εκπροσωπηθεί στην Ευρωβουλή από ένα διακεκριμένο καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και μία τόσο αξιόλογη προσωπικότητα διεθνούς κύρους σαν τον Τσακυράκη. Το αποτέλεσμα της κάλπης, βέβαια, μας προσγείωσε όλους απότομα στην πραγματικότητα. Ο Τσακυράκης κατετάγη 19ος με μόλις 2.414 σταυρούς. Στις ίδιες εκλογές οι πολίτες εξέλεξαν ευρωβουλευτή της ΝΔ τον Θοδωρή Ζαγοράκη με 34.980 σταυρούς. Είναι πασιφανές πως την ίδια τύχη θα είχε σε μία εκλογική αναμέτρηση και ο Σωτήρης Τσιόδρας με το 17 σελίδων βιογραφικό, που τώρα αποθεώνεται από όλους. Διότι για κάποιον λόγο όταν πάμε στην κάλπη θεωρούμε χρέος να ψηφίσουμε όσους βλέπουμε σε συνεντεύξεις πρωινών εκπομπών, σε γήπεδα και σε ριάλιτι.