Το παλιό ανέκδοτο

Περπατώντας στην Ανω Πόλη, βλέπω σε φρεσκοβαμμένο τοίχο το σύνθημα με τεράστια γράμματα: «Ταξικό μίσος». Μου κάνει εντύπωση και δεν μου κάνει ταυτόχρονα – το έχουμε όλοι ξαναδεί κι αλλού. Και η πρώτη ερώτηση που προκύπτει βλέποντάς το είναι ότι αυτός ο (πιθανότατα) νεαρός που το έγραψε δεν είχε άλλο στον νου του, δεν τον απασχολεί τίποτε άλλο στην ηλικία του, ας πούμε το τι θα κάνει στον βίο του, πού θα δουλέψει, τα κορίτσια, ο έρωτας, η χαρά της ζωής, το να ταξιδέψει, να μάθει γλώσσες, το πώς θα πάει μπροστά, και ο μόνος, αποκλειστικός γκαϊλές του είναι το «ταξικό μίσος» για τους συμπατριώτες του;