Συμφωνίες μεταξύ τυρού και αχλαδίου

Δεν είναι μόνο τα «τραπεζώματα» εργασίας με θέα τον βράχο της Ακρόπολης, την οποία προκρίνει συνήθως ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάθε φορά που προσκαλεί ξένους ηγέτες και αξιωματούχους σε δείπνο εκτός Μαξίμου,  όπως τελευταία έκανε με τους ομολόγους του από την Αλβανία Εντι Ράμα και τη Βόρεια Μακεδονία Ζόραν Ζάεφ, χωρίς προηγουμένως να τους έχει υποδεχτεί στο γραφείο του. Είναι πλέον και η «οικογενειακή διπλωματία» που ευνοεί – πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε γεύμα εργασίας με συνεργάτες – τις χαλαρές συζητήσεις… μεταξύ τυρού και αχλαδίου (κατά την γαλλική έκφραση «entre la poire et le fromage»), χωρίς αυστηρά πρωτόκολλα, μικρόφωνα, διερμηνείς και γραβάτες. Αυτή που έρχεται στο προσκήνιο μετά τα δύο βράδια του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο στο πατρικό του Πρωθυπουργού στο Ακρωτήρι, σε μία επίσκεψη που συνολικά συνοδεύτηκε και από άλλες ιδιαιτερότητες. Δεν είναι ωστόσο η πρώτη φορά που ο Πρωθυπουργός δίνει μια… ιδέα για τη σημασία που φαίνεται να αποδίδει στην «οικογενειακή διπλωματία» – πέραν του συνήθους μότο του «πρώτα κερδίζουμε αξιοπιστία και έπειτα ζητάμε» σε ό,τι αφορά τις διεθνείς επαφές του – αφού αντίστοιχες κινήσεις έχουν γίνει και με τον ισραηλινό ομόλογό του Μπενιαμίν Νετανιάχου, αν και χωρίς να υπάρξουν στο πρόγραμμα διανυκτερεύσεις.