Τρία ελληνικά έργα για το High Line

Μπορεί ένα γιγάντιο γλυπτό με σχήμα κύπελλο του καφέ από ελληνικά μαγαζιά της Αστόριας να αποτελέσει για τους κατοίκους της Νέας Υόρκης έργο συλλογικής μνήμης και να τους προτρέψει επίσης να σκεφθούν ελεύθερα για την πραγματικότητά τους; Μήπως ένα «ανεστραμμένο» μνημείο πεσόντων ανδρών, πολιτικών, στρατιωτικών αξιωματούχων, βασιλιάδων και αυτοκρατόρων, θα συμβόλιζε την πολιτισμική επικαιρότητα της διαμάχης για την καθαίρεση αμφιλεγόμενων έργων δημόσιας τέχνης; Και γιατί όχι μία ράμπα σε συνδυασμό με μία ηχητική εγκατάσταση από κύμβαλα που επιτρέπει την πρόσβαση σε ένα ψηλό σημείο σε όλους τους χρήστες της περιοχής γύρω από το πάρκο του High Line να παίξουν και να δημιουργήσουν το δικό τους κάθε φορά ηχητικό τοπίο;