Ενοχοι

Οντως δεν είναι αθώοι. Κανένας θαυμαστής του ναζισμού δεν μπορεί να είναι αθώος αφού ευθύνεται για την επιβίωση της ειδεχθέστερης ιδεολογίας. Οντως «υπάρχουν στιγμές που δεν σιωπά κανείς». Οντως σήμερα είναι η μέρα που τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου πρέπει να χτίσουν συμβολικά ένα «τείχος δημοκρατίας απέναντι στον φασισμό». Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν αναιρεί την πρόσφατη κοινοβουλευτική και παρακοινοβουλευτική ιστορία. Μια γρήγορη αναδρομή σε αυτές θυμίζει πως σπάνια εμφανίστηκαν οι δημοκρατικές δυνάμεις σαν ενιαίο μπλοκ απέναντι στη ΧΑ προκειμένου να την απαξιώσουν στα μάτια του εκλογικού σώματος – μοναδικές εξαιρέσεις η διακοπή της κρατικής της χρηματοδότησης που ψηφίστηκε το 2013 και οι ψηφοφορίες για την άρση της ασυλίας των χρυσαυγιτών. Αντίθετα – και παρά το αίτημα που διατυπώνουν μέρες τώρα στη δικαστική εξουσία για καταδίκη του νεοναζιστικού μορφώματος -, όταν η απομόνωση της ΧΑ ήταν στα χέρια των πολιτικών, εξαρτιόταν δηλαδή από τη στάση τους εντός κι εκτός Βουλευτηρίου, κάποιοι έκαναν – για να παραφράσουμε λίγο το σχετικό με το θέμα ανέκδοτο – τους Παυλόπουλους.