Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΑΣ

Εις το σημείον που έχουν φθάσει τα πράγματα όσον αφορά τας διεκδικήσεις της Ελλάδος, των οποίων η τύχη θα καθωρισθή ήδη εναντίον μας εις την Διάσκεψιν της Ειρήνης, ημπορεί κανείς να αναμένη μίαν αναθεώρησιν των αποφάσεων ή μίαν οιανδήποτε άλλην μεταβολήν; Ποίος Ελλην δεν θα ήθελε να ελπίζη εις ένα παρόμοιον ενδεχόμενον; Δυστυχώς η κατάστασις που διεμορφώθη υπό τας συνθήκας μάλιστα που διεμορφώθη και με την ατμόσφαιραν που υπάρχει εις το Συνέδριον, δεν ευνοεί την αισιόδοξον σκέψιν, δι’ εκείνους τουλάχιστον οι οποίοι όχι μόνον αποφεύγουν αλλά και ευρίσκουν επιβλαβή τα ονειροπολήματα. Αυτό δεν σημαίνει εν τούτοις ότι είνε περιττή η εκδήλωσις της βαθείας συγκινήσεως που κατέχει κατά τας ημέρας αυτάς την Ελληνικήν ψυχήν και της ηθικής εξεγέρσεως διά την αδικίαν που γίνεται εις βάρος μας – εις βάρος της χώρας δηλαδή που είνε και θα μείνη εις την Ιστορίαν ως η πρώτη νικήτρια του πολέμου. Αντιθέτως μάλιστα όλοι οι λαοί του κόσμου πρέπει να μάθουν την πικρίαν που δοκιμάζει ο Ελληνικός λαός δι’ αυτήν την μεταχείρισιν.