Σμιλεύοντας τον Ταρκόφσκι

Η αλήθεια είναι ότι η απόδοση της έννοιας «ποίηση» στον κινηματογράφο γίνεται με σχετική προχειρότητα και ευκολία. Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι είναι οι σκηνοθέτες του κινηματογράφου που μέσω των εικόνων κατάφεραν να αρθρώσουν ποιητικό λόγο και ένας από αυτούς – αν όχι ο κορυφαίος όλων αυτών – είναι ο Ρώσος Αντρέι Ταρκόφσκι (1932 – 1986), o δημιουργός του «Στάλκερ» και του «Σολάρις», των «Παιδικών χρόνων του Ιβάν», του «Καθρέφτη» και της «Νοσταλγίας». Ο γιος του, με το ίδιο όνομα και επίσης σκηνοθέτης, υπέγραψε το πανέμορφο ντοκιμαντέρ για τον αξεπέραστο αυτόν δημιουργό με τίτλο «Αντρέι Ταρκόφσκι. Σινεμά σαν προσευχή» («Andrey Tarkovsky. Α cinema prayer» Ρωσία / Σουηδία / Ιταλία, 2019) που λίγο μετά την πρεμιέρα του στο φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας διανέμεται και εμπορικά στις θερινές αίθουσες. Αγγίζοντας κάθε πλευρά του Αντρέι Ταρκόφσκι, ο γιος του μοιράζεται μαζί μας αναμνήσεις από τον πατέρα του, καθώς επίσης τις σκέψεις του ίδιου του δημιουργού – από την παιδική ηλικία και τους γονείς του ως τις κινηματογραφικές δημιουργίες του (η σχέση του με τους γονείς του υπήρξε καταλυτική και στις ταινίες του), τη σχέση του με την πολιτική εξουσία, την εποχή της εξορίας, την επαφή με το θείο.