Τη δεκαετία του 1980 έκανα δειλά τα πρώτα μου βήματα στη δημοσιογραφική δουλειά – και μάλιστα είχα την τύχη, από πολύ νωρίς, να πληρώνομαι: θεωρήθηκα καλός χρήστης της γλώσσας και πολιτικώς ενημερωμένος και, αν και φοιτητής, με φώναζαν στην «Ελευθεροτυπία» και στη «Βραδυνή» όπου έκανα αντικαταστάσεις των αδειούχων στο διορθωτήριο. Εχοντας απροσδόκητα λυμένο το οικονομικό μου, μπορούσα να αφιερωθώ στην τρέλα μου για το σινεμά, το οποίο στην ουσία ήταν η αφορμή για την εμβάθυνση στην πολιτική. Πολύ νωρίς, λοιπόν, δημοσίευα κριτικές και αναλύσεις για το σινεμά που δεν πληρώνονταν, αλλά έβγαζα καλά λεφτά ως αντικαταστάτης διορθωτών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή