Με τις φοβερές Δίκες της Μόσχας που διηύθυνε ο περιβόητος Βισίνσκι, οδηγήθηκε στον θάνατο ό,τι καλύτερο είχε η Σοβιετική Ενωση. Τότε μάλιστα είχαμε και το εξής, πρωτοφανές στην ιστορία, μαζικό φαινόμενο: όλοι σχεδόν οι κατηγορούμενοι υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν ότι ήταν «πράκτορες» του εχθρού. Και αυτό τους επιβλήθηκε σαν τελευταία προσφορά τους προς τη «σοσιαλιστική πατρίδα». Μάλιστα ο Μπουχάριν, το πιο τραγικό ίσως πρόσωπο, σε γράμμα που έγραψε ως μελλοθάνατος μέσα από τη φυλακή προς τον Στάλιν, δικαιολογούσε ως εξής τον επικείμενο θάνατό του: «….Υπάρχει κάποια Μεγάλη και Θαρραλέα πολιτική σκέψη της Γενικής Εκκαθάρισης».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή