Επιμηθείς

Ο μύθος του Επιμηθέα δεν είναι από τους ιδιαίτερα διαδεδομένους και προσφιλείς στη σύγχρονη Ελλάδα, σε αντίθεση με τον (συμπληρωματικό) μύθο του αδελφού του Προμηθέα – ίσως επειδή ο δεύτερος είναι πιο θεαματικός, πιο σαδιστικός και πιο σπλάτερ. Καθώς οι περισσότεροι αρχαιοελληνικοί μύθοι, ο μύθος του Επιμηθέα είναι γοητευτικός, πολύπτυχος και πολυσήμαντος· θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευφάνταστη παραβολή της «φυσικής επιλογής» πάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια προτού ο Δαρβίνος την τεκμηριώσει. Εδώ δεν έχουμε τον χώρο, ούτε και είναι «της παρούσης» για να προβάλουμε τον μύθο του Επιμηθέα σε όλες του τις διαστάσεις. Ετυμολογικά πάντως (επί + μήτις, όπου «μήτις» σημαίνει «φρόνηση», μα και «πονηριά», «εφευρετικότητα») ο κύριος Μπαμπινιώτης θα μας έλεγε ότι ο Επιμηθέας είναι σε θέση να επι-νοεί, αλλά είναι πλήρως ανίκανος να προ-νοεί (όπως κάνει το αδερφάκι του) – και από αυτήν την άποψη, ταυτίζεται πιο πολύ από κάθε άλλον μυθικό ήρωα με το αρχέτυπο του Νεοέλληνα, έστω και αν εμείς οι ίδιοι επιδεικτικά το αγνοούμε.