Στην ιστορική διαχρονία, σε περιόδους πολιτικών και οικονομικών κρίσεων, μεγάλων φυσικών καταστροφών, λιμών και επιδημιών, παρατηρείται πάντα η ανάδυση ανορθολογικών αντιλήψεων και συμπεριφορών και διαφόρων συνωμοσιολογικών ερμηνειών. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την τωρινή πανδημία. Το περίεργο είναι ότι εκδηλώνεται με ιδιαίτερη ένταση και στις δυτικές χώρες, ακόμα και σε ιδιαίτερα ορθολογικά δομημένες, όπως η Γερμανία. Οι διαδηλώσεις κατά των διαφόρων περιοριστικών μέτρων είναι καθημερινές και η αμφισβήτηση της ίδιας της ύπαρξης του ιού διατυπώνεται ευθέως. Ο δυτικός κόσμος, ο οποίος είχε απωθήσει από την ιστορική του μνήμη το σκοτεινό και γεμάτο λοιμούς παρελθόν του, αντιλαμβάνεται σοκαρισμένος ότι δεν είναι άτρωτος. Βιώνει, έντρομος, την ατομική και συλλογική ευθραυστότητα του βίου του και ζει στο τρέχον παρόν τη δυστοπία που έβλεπε παλιότερα στις μελλοντολογικές κινηματογραφικές μυθοπλασίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή