Εικάζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε ότι ο μάταιος τούτος κόσμος έχει και μια σαχλή πλευρά. Αισθητά λιγότεροι θα ομονοήσουμε -να, αρχίσαμε ήδη να φυλλορροούμε! – πως αυτή η σαχλή πλευρά είναι και η κυρίαρχη. Δεν θα έδινα κι εντελώς άδικο στους αμφισβητίες, εδώ που τα λέμε. Εάν εξαιρέσουμε ένα σεβαστό χρονικό διάστημα, εκεί γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όπου η σαχλαμάρα πήρε κεφάλι στις τηλεοπτικές ειδήσεις – βαφτίστηκε μάλιστα, τρομάρα της, «εναλλακτικό δελτίο» -, σε κάθε άλλη χρονική περίοδο παραχωρούσε τη θέση της στα καθαρόαιμα «δραματικά» γεγονότα: σφαγές, θεομηνίες κ.ο.κ. Βεβαίως, πάντοτε η σαχλαμάρα βαστούσε μια πισινή. Επεφτε το μάτι σου, ας πούμε, στον πηχυαίο τίτλο: «Νύχτα ακολασίας πριν τον στραγγαλίσει» ή «Βρέθηκαν γυμνοί και κατακρεουργημένοι». Ενστικτωδώς καταλάβαινες ότι η σαχλαμάρα κρατάει τα μπόσικα. Η σαχλαμάρα δεν παραδίνεται εύκολα. Η σαχλαμάρα θα επικρατήσει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή