Τι είμαστε, τι αφήνουμε πίσω μας; Ερωτήσεις αυτού του τύπου για συλλογικές ταυτότητες απαντώνται, συνήθως, με έναν τρόπο: με προσφυγή στα τεκμήρια πολιτισμού κάθε συνόλου και, ανάμεσά τους, με προσφυγή στα βιβλία. Καμία εθνική αυτογνωσία δεν μπορεί να τεκμηριωθεί χωρίς τη βιβλιογραφία της – και όπως σωστά σημειώνει η καθηγήτρια Ιωάννα Πετροπούλου, στο εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου της για τη Σμύρνη των βιβλίων, προϋπόθεση κάθε βιβλιογραφίας είναι η συγκρότηση μιας βιβλιοθήκης. Μόνο που στον ελληνικό χώρο, αυτό δεν ήταν αυτονόητο. Τον δέκατο έβδομο και τον δέκατο όγδοο αιώνα, άξιες λόγου συλλογές έχουν αφανιστεί. Διασώθηκαν, λέει η Πετροπούλου, ελάχιστες: του Κοραή στη Χίο, του Κωνσταντίνου Αγαθόφρονος Νικολόπουλου στην Ανδρίτσαινα, των Ιακωβάτων στο Ληξούρι – κι αυτές όχι πλήρεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή