Οι διπλές βουλευτικές εκλογές του 2012 σηματοδότησαν την αποευθυγράμμιση του πολιτικού συστήματος, την αλλαγή του κομματικού τοπίου και του συσχετισμού δυνάμεων. Η βαθιά χρηματοπιστωτική κρίση, οι υψηλοί δείκτες ανεργίας, η πολιτική δυσαρέσκεια και απαξίωση της πολιτικής συνολικά και του πολιτικού συστήματος, σε συνδυασμό με την ανάδειξη νέων κεντρικών ζητημάτων, όπως το Μεταναστευτικό, εκτόξευσαν την ανύπαρκτη εκλογικά Χρυσή Αυγή από την αφάνεια του 0,29% στις εκλογές του 2009 στο 7% του 2012. Ενα περιθωριακό έως τότε νεοναζιστικό μόρφωμα, χρησιμοποιώντας έναν πολεμικό λόγο που συμπύκνωνε την καταγγελία του Μνημονίου με εκείνη του πολιτικού κατεστημένου, της «λαθρομετανάστευσης» και της «πληθυσμιακής αλλοίωσης» και με αιχμή τα ζητήματα της ασφάλειας και την «προστασία» που υποτίθεται ότι εξασφάλιζε στους έλληνες κατοίκους έναντι της εγκληματικότητας των μεταναστών, κατάφερε να καταστεί ελκυστική στους εκλογείς κατ’ αρχάς της πωτεύουσας και στη συνέχεια της υπόλοιπης χώρας (Β. Γεωργιάδου, 2014).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή