Η πίεση που προκαλεί η κίνηση Διαμαντοπούλου

Ηταν ένα μήνυμα που είχε δοθεί από την έναρξη της κυβερνητικής θητείας. Η κρατική μηχανή, τα δημόσια αξιώματα και οι υπουργικές θέσεις δεν θα αποτελούσαν μέσο εξαργύρωσης δεξιών ενσήμων. Το Κέντρο έγινε δεξαμενή από την οποία αξιοποιούνται εδώ και ενάμιση χρόνο πολλά, περισσότερο ή λιγότερο, ικανά στελέχη. Η επί 10 χρόνια επιτυχημένη γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ο εκ του Κέντρου προερχόμενος επιτελικός νους Γιώργος Γεραπετρίτης, ο εξαιρετικός οικονομολόγος Πάνος Τσακλόγλου, ο πολυπράγμων Θοδωρής Λιβάνιος που είχε την αποφασιστικότερη συμβολή σε μία από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις, τον Καλλικράτη, αλλά και άλλοι που προέρχονται από τον ιδεολογικό χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Και βέβαια η εμβληματική τοποθέτηση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης συζητούσε με το στενό επιτελείο του και το όνομα της Μαρίας Δαμανάκη για την ίδια θέση, κάτι που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα, αλλά ήταν γνωστό στους ενοίκους της Ηρώδου Αττικού. Αμήχανο απέναντι σε όλο αυτό, το Κίνημα Αλλαγής, που ακόμα αναζητά αφήγημα, λησμονώντας πως αυτό που έκανε τη ΝΔ να πάει από το 20% στο 40% δεν είναι μόνο παλιοί ψηφοφόροι της ΝΔ που επέστρεψαν, αλλά και ένα κρίσιμο 10% που της έδωσε το Κέντρο. Παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στη βάση τους εάν δουν μία πειστική αντιπρόταση: Ενα κόμμα που κάνει δυναμική αντιπολίτευση επί υπαρκτών προβλημάτων, ένα κόμμα που δίνει απαντήσεις, ένα κόμμα προοδευτικό που στέκεται αταλάντευτα απέναντι στην καθυστέρηση και τον λαϊκισμό.