Τα πολιτικά δικαιώματα των χρυσαυγιτών και η ευθύνη της κυβέρνησης

Είναι αλήθεια ότι στον νέο Ποινικό Κώδικα δεν προβλέπεται ποινή αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων. Ομως, πάνω σε αυτή την αλήθεια χτίστηκαν πολλά και επικίνδυνα ψέματα. Ο νέος ΠΚ δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα έργο δεκαετιών. Στις νομοπαρασκευαστικές του επιτροπές, όταν η Χρυσή Αυγή δεν απασχολούσε κανέναν και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε, προήδρευσαν ιερά τέρατα του Ποινικού Δικαίου, όπως οι αείμνηστοι Ανδρουλιδάκης, Μυλωνόπουλος, Μανωλεδάκης και έπειτα οι Συμεωνίδου-Καστανίδου, Μαρκής και Αργυρόπουλος. Πρόσωπα αναμφισβήτητης επιστημονικής επάρκειας και υπεράνω κάθε υποψίας για σκοπιμότητες και μάλιστα υπέρ νεοναζιστών. Ολες οι νομοπαρασκευαστικές επιτροπές εισηγήθηκαν την κατάργηση της παρεπόμενης ποινής αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων. Κανείς δεν διατύπωσε, μέχρι αυτές τις μέρες, έναν σοβαρό επιστημονικό αντίλογο. Ακόμη και στην τελευταία συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής, ημέρες πριν ψηφιστεί ο νέος ΠΚ και ανέλθει στην εξουσία η ΝΔ, και ενώ στη συνεδρίαση συζητήθηκε το θέμα της Χρυσής Αυγής ως προς τις κύριες ποινές, κανείς, ούτε η ΝΔ, δεν έφερε αντίρρηση στη συγκεκριμένη ρύθμιση. Η παρούσα κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή, κυρίως διά του υπουργού Δικαιοσύνης, εξήγγειλε πολλές φορές την αλλαγή του, συνέστησε μάλιστα και νέα νομοπαρασκευαστική. Για τη συγκεκριμένη διάταξη δεν έγινε κουβέντα. Αλλωστε, οι εξαγγελίες αυτές δεν είχαν καμιά σοβαρότητα. Γίνονταν όταν «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» εξεγειρόταν από την επικαιρότητα, αυτό που συμβαίνει και σήμερα. Μικροπολιτική του χειρίστου είδους. Ο Ποινικός Κώδικας είναι το δεύτερο σημαντικότερο νομικό κείμενο μετά το Σύνταγμα σε μια δημοκρατία. Η κυβέρνηση το χρησιμοποίησε ως επικοινωνιακό όπλο. Το αποτέλεσμα είναι ο νέος ΠΚ, αν και είναι ένα σπουδαίο και σύγχρονο νομοθέτημα, φυσικά με ελλείψεις και αστοχίες, να έχει απαξιωθεί στα μάτια των πολιτών, η παραπληροφόρηση να οργιάζει, όσοι επιχειρούν να μιλήσουν ψύχραιμα να αντιμετωπίζουν την κτηνώδη άγνοια του όχλου που ζητεί ανασκολοπισμούς κάθε φορά που ερεθίζεται και οι πιθανότητες να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για το αν και ποιες αλλαγές απαιτούνται να έχουν εξανεμιστεί.