Λαμπερή πρωταγωνίστρια, αμήχανη σκηνοθεσία

Eπρεπε να μοιάζει με πεταλούδα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν «μια μύγα πιασμένη στην παγίδα του έρωτα», σύμφωνα με το λιμπρέτο των Τζουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ιλικα. Και η Ερμονέλα Γιάχο, η σοπράνο από τα Τίρανα της Αλβανίας με τη διεθνή καριέρα, το κατάφερε στη «Μαντάμα Μπατερφλάι» του Τζάκομο Πουτσίνι. Εύθραυστη 15χρονη στην α’ πράξη, μια γκέισα που ανακαλύπτει την παλέτα του έρωτα (με την αντίστοιχη εικονογράφηση στο φόντο) και προσέρχεται στον γάμο με τον αμερικανό υποπλοίαρχο Πίνκερτον. Γνήσιο τέκνο της πάλαι ποτέ απομονωμένης, εξωτικής Ιαπωνίας, που μετά το 1850 ανοίγει τα λιμάνια της στη Δύση, σε έναν διάλογο από τον οποίο είχε να κερδίσει η ευρωπαϊκή τέχνη πολλαπλές αναφορές και η ιαπωνική κοινωνία εμπορικές συναλλαγές. Μοναχική μητέρα στη β’ πράξη, που περιμένει τη «στήλη καπνού να ανεβαίνει στον ορίζοντα από τη θάλασσα, μακριά». Τότε το πλοίο θα φανεί και μαζί του η ελπίδα ότι ξαναέρχεται στην τρικυμισμένη ζωή της ο αυτοεξόριστος Πίνκερτον. Εκείνος που μπορεί να την έχει δεσμεύσει για 999 χρόνια, κατά το ιαπωνικό δίκαιο, αλλά που μπορεί επίσης να λύσει μονομερώς τη δέσμευση του γάμου και να εμφανίσει τη νέα αμερικανίδα σύζυγο. Στις άριες έπρεπε να δώσει τον καλύτερό της εαυτό – και τον έδωσε, σε εμφανή καλή φόρμα -, στις δραματικές στιγμές έπρεπε να επιστρατεύσει τη θεατρικότητα. Και το έκανε. Εκτός από σοπράνο κέρδισε το «μπράβο» του κοινού και ως ηθοποιός.