Η πρόταση της Ελλάδας για τη συνολική αναστολή της τελωνειακής ένωσης Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας είναι εντελώς ακατανόητη και οπωσδήποτε μη ρεαλιστική. Η τελωνειακή ένωση δεν μπορεί για νομικούς λόγους να ανασταλεί. Η Απόφαση του Συμβουλίου Σύνδεσης του Μαρτίου 1995 για την εγκαθίδρυση της τελωνειακής ένωσης (τρίτο στάδιο) προβλέπει μηχανισμούς για την αντιμετώπιση παραβιάσεών της (σύγκληση Συμβουλίου Σύνδεσης, προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, arbitration κ.λπ.) καθώς και μέτρα διασφάλισης (safeguard measures). Δεν προβλέπει όμως αναστολή. Αναστολή τελωνειακής ένωσης δεν υπήρξε ποτέ μέχρι σήμερα. Ακόμη και στην περίοδο της ελληνικής χούντας, όταν «πάγωσε» η Συμφωνία Σύνδεσης ΕΟΚ – Ελλάδας (Συμφωνία Αθηνών – 1961), δεν «πάγωσε» το τμήμα για την τελωνειακή ένωση. Περιορίστηκε στη λεγόμενη «τρέχουσα διαχείρισή της». Αλλά κι αν ακόμη υπήρχε δυνατότητα αναστολής, δεν θα υπήρχε ομοφωνία στο Συμβούλιο για κάτι τέτοιο. Επιπλέον, από πολιτική άποψη, δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί την Ελλάδα η αναστολή που – εάν γινόταν – θα επέφερε την πλήρη ρήξη των σχέσεων ΕΕ – Τουρκίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή