Στην παλιά Αθήνα, στα τέλη του 19ου αιώνα, άνθησε στο κέντρο της πόλης ένα είδος περιθωριακών τύπων, οι κουτσαβάκηδες, που έγινε συνώνυμο της ψευτομαγκιάς και της ανέξοδης επίδειξης τσαμπουκά. Οι κουτσαβάκηδες, που φορούσαν μόνο το ένα μανίκι από το σακάκι και είχαν ένα ζωνάρι στη μέση, συνήθως αφημένο να σέρνεται προκειμένου να το πατήσει κανένας φουκαράς πεζός κατά λάθος και να τον σακατέψουν στο ξύλο, βρήκαν τον μάστορά τους στο πρόσωπο ενός Μπαϊρακτάρη, αστυνομικού διευθυντή της Αθήνας, ο οποίος όπου τους έβρισκε τους αφαιρούσε μια και καλή τη μαγκιά. Τους έπιανε το μαγουλάκι, παρουσία κόσμου. Αδύναμοι να αντιδράσουν μπροστά στη δύναμη που απέπνεε η εξουσία, οι κουτσαβάκηδες υφίσταντο τον εξευτελισμό, που ισοδυναμούσε με δημόσια διαπόμπευση. Και συνήθως εξαφανίζονταν από το μοναστηράκι ή του Ψυρρή όπου έκοβαν βόλτες με το ζωνάρι πάντα λυμένο για καβγά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή