Αν κάποια στιγμή πιστέψαμε πως φτάσαμε στο πιο δύσκολο σημείο της πανδημίας, κάναμε λάθος. Το χθεσινό διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρότι ψύχραιμο, έδειχνε τη σοβαρότητα της κατάστασης: η απότομη αύξηση των κρουσμάτων απέδειξε πως ο ιός μεταδίδεται με μεγάλη ταχύτητα και πως οι πολίτες δεν τηρούν επαρκώς τα μέτρα. Τα περιθώρια πλέον στενεύουν επικίνδυνα, ενώ η πτώση της θερμοκρασίας διευκολύνει ακόμα περισσότερο την εξάπλωση του ιού. Το πιο δύσκολο σημείο της πανδημίας ήρθε τώρα.

Βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή. Οι νέοι περιορισμοί που ανακοινώθηκαν δεν είναι ευχάριστοι, αλλά είναι αναμενόμενοι, αν εξετάσει κανείς τα τελευταία υγειονομικά δεδομένα. Λειτουργούν όπως λειτουργεί το τελευταίο καμπανάκι πριν από το τέλος του αγώνα. Αν οι πολίτες δεν αποφασίσουν να συμμορφωθούν ούτε τώρα, τότε η πιθανότητα ενός καθολικού λοκντάουν έρχεται ακόμα πιο κοντά. Μπορεί κάτι τέτοιο να μην είναι στην πρόθεση του Πρωθυπουργού, όμως όλα εξαρτώνται από την ανταπόκριση στα νέα μέτρα. Τα οποία θα μπορούσαν να είναι ακόμα πιο αυστηρά – ειδικά η χρήση της μάσκας σε όλους τους χώρους φαντάζει σε πολλούς εδώ και εβδομάδες αυτονόητη.

Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα δεν έχει ζήσει όλο το μέγεθος της πανδημίας. Οταν οι εικόνες από το Μπέργκαμο και τη Μαδρίτη έκαναν τον γύρο του κόσμου, η χώρα θεωρούταν μια από τις πλέον ασφαλείς παγκοσμίως. Η πειθαρχία εκείνου του ενάμιση μήνα αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο μας για τον χειμώνα που έρχεται. Αυτή τη στιγμή, όμως, τέτοια πειθαρχία δεν υπάρχει. Είμαστε πολύ μακριά από το παράδειγμα της περασμένης άνοιξης.

Οπως και τον Μάρτιο, η επόμενη μέρα βρίσκεται στο χέρι των πολιτών. Στην πραγματικότητα, εμείς αποφασίζουμε αν θα μείνουμε και πάλι στο σπίτι. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα και την οικονομία της.