Η «μεταρρύθμιση» του αυτονόητου!

Εως σήμερα, συνέβαινε το εξής οξύμωρο. Ο κάτοικος ενός χωριού ή μιας πόλης δίπλα στη θάλασσα  δικαιούταν το ίδιο επίδομα θέρμανσης με τον κάτοικο του ίδιου νομού που ζούσε στην κορυφή ενός βουνού. Παρά το γεγονός ότι όλοι θεωρούμε αυτονόητο ότι στη Βούλα π.χ. ξοδεύεις τα μισά λεφτά για θέρμανση απ’ ό,τι στον Διόνυσο. Το κράτος είχε βάλει κάποιες ενδεικτικές ζώνες (τέσσερις τον αριθμό για όλη την Ελλάδα) και με βάση αυτές προσπαθούσε να προσαρμόσει το επίδομα στην τεράστια πολυπλοκότητα των κλιματολογικών ή μετεωρολογικών συνθηκών που επικρατούν στη χώρα μας.