Ο «δομικός» ανασχηματισμός, ο πάγκος και τα… παράπονα

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το 1955 μέχρι το 1980 είχε ένα σχεδόν μόνιμο υπουργικό συμβούλιο, διάλεγε πάντα τους ίδιους για τις ίδιες θέσεις. Ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλαζε υπουργούς σαν τα ζιβάγκο, δίνοντας την ευκαιρία σε ανθρώπους που – κατά την κατσιφαρική διαπίστωση – δεν θα τους ήξεραν ούτε οι θυρωροί τους να κάτσουν σε έναν υπουργικό θώκο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πάλι, φαίνεται να καθιερώνει το μοτίβο των κεντροαριστερών πινελιών σε μια νεοδημοκρατική διακυβέρνηση. Εξού κι η κουβέντα που έχει ξεκινήσει – έστω και ψιθυριστά – στα πολιτικά πηγαδάκια με αφορμή την πρόταση σε μια πρώην πράσινη υπουργό να διεκδικήσει την ηγεσία του ΟΟΣΑ και τον επικείμενο ανασχηματισμό προκαλεί μια εύλογη απορία: έχει ο Πρωθυπουργός τελικά πάγκο στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα ή όχι;