Υπάρχουν, άραγε, και άλλοι; Το άνοιγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την Κεντροαριστερά είναι ένα σίριαλ σε συνέχειες – δεν ξεκίνησε με την επιλογή της Αννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΟΟΣΑ ούτε (φαντάζονται τα στελέχη του χώρου) τελειώνει εκεί. Διακρίνουν, πάντως, μια διαφορά: ενώ ο σχηματισμός της κυβέρνησης σηματοδοτήθηκε από δύο μεταγραφές ενεργών στελεχών από το Κίνημα Αλλαγής στα γαλάζια κυβερνητικά έδρανα, αυτές του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και της Λίνας Μενδώνη, από τότε οι συνεργασίες του Μητσοτάκη με πολιτικούς από τον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο είναι διαφορετικές: οι περισσότερες αφορούν στελέχη μια νεότερης γενιάς που έχουν απομακρυνθεί εδώ και καιρό από τον «πράσινο» κομματικό μηχανισμό, δεν αναμείχθηκαν ποτέ στο Κίνημα Αλλαγής ή προέρχονται από το (διαλυμένο, πλέον) Ποτάμι. Οι νέες αφίξεις (όχι αυτοί που από την αρχή βρίσκονται σε υπουργικές θέσεις) προσέρχονται ως τεχνοκράτες – δύσκολα, δηλαδή, θα βρεθούν σε «γαλάζια» ψηφοδέλτια.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ