Ηταν 15 Μαΐου του 2017, ο Εμανουέλ Μακρόν είχε μόλις γίνει ο νεότερος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. «Οι Γάλλοι επέλεξαν την ελπίδα και το πνεύμα της κατάκτησης», διακήρυττε. Ολόκληρη η προεκλογική του εκστρατεία είχε βασιστεί στο σύνθημα της ανανέωσης, της ρήξης με τον αρχαίο κόσμο, της οικοδόμησης μιας νέας, απελευθερωτικής σελίδας, απέναντι σε ένα Εθνικό Μέτωπο κατηγορούμενο πως «παίζει με τους φόβους, τα μίση, τα συναισθήματα». Τριάμισι χρόνια μετά, το τραγικό πρόσωπο της Ιστορίας έχει κατακλύσει την προεδρική του θητεία. Τον τόνο δίνει μια πρωτοφανής αλληλουχία κρίσεων: κρίση κοινωνική, μέσω του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων, κρίση υγειονομική, με την πανδημία του Covid-19, κρίση τρομοκρατική, μετά τον αποκεφαλισμό, την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου, του Σαμουέλ Πατί, ενός καθηγητή που είχε δείξει στους μαθητές του γελοιογραφίες του προφήτη Μωάμεθ. Και το πάλαι ποτέ Εθνικό Μέτωπο, νυν Εθνική Συσπείρωση, επανέρχεται δαιμόνια στην επικαιρότητα, με τη Μαρίν Λεπέν να πλασάρεται ως πολέμαρχος κατά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή