Ο τραγουδιστής Γιάννης Κούτρας έχει ταυτιστεί και έχει συμβάλει σε δύο οριακά έργα της ελληνικής δισκογραφίας, σε μελοποίηση του Θάνου Μικρούτσικου: τη «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ» και τον «Σταυρό του Νότου». Στις αποσκευές του όμως, μιας 45χρονης διαδρομής, έχει και άλλες συμπράξεις όπως με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Λοΐζο και τον Λεοντή. Ιδιοσυγκρασιακός αλλά και με καταπληκτικό φωνητικό έλεγχο, ο Κούτρας διήνυσε τους νεότερους κύκλους του ελληνικού τραγουδιού, από τις μπουάτ και τις πολιτικές συναυλίες μέχρι την πιο μοναχική του πορεία, σε ένα μπες – βγες στις ζωντανές εμφανίσεις αλλά και με μια προσήλωση και ένα ήθος που κουβαλούν οι ερμηνευτές που έχουν ζυμωθεί με τους συνθέτες – να μια ειδοποιός διαφορά με τους τραγουδιστές που απλώς συλλέγουν κομμάτια. Γλαφυρός, πικρός, ευαίσθητος, ο Κούτρας μάς αφηγείται την πορεία του, ή στιγμές της σωστότερα, και μας αναλύει τις θέσεις του για το σημερινό πολιτισμικό τοπίο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή