«Οι άπειρες Μπιενάλε έπρεπε να περιοριστούν»

Δωμάτιο με απρόσκοπτη θέα στην αιωνιότητα. Το μπαλκόνι στον τελευταίο όροφο του προπολεμικού κτιρίου στο Μοναστηράκι βλέπει τον βράχο της Ακρόπολης, το Αστεροσκοπείο, τη Ρωμαϊκή Αγορά, τις σκεπές και τις τέντες από τα μικρομάγαζα της περιοχής του κέντρου. Το γωνιακό κτίριο στην οδό Πανδρόσου με έναν τρόπο είναι για τον Ανδρέα Μελά το πυρηνικό κύτταρο. Αν δούμε δηλαδή το σπίτι του προπάππου του, παλαιοπώλη Μαρτίνου, ως τον πυρήνα από όπου ξεκίνησε η καθοριστική για την οικογένειά του ενασχόληση με την τέχνη. Στους πάνω ορόφους του κτιρίου – με την όψη του ανακαινισμένη στη δεκαετία του 1960 από τον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο – ο Ανδρέας Μελάς προσθέτει στο παρόν του κτιρίου μια απαιτητική στη σύλληψη έκθεση σε δική του επιμέλεια. Η έκθεση «Η Τύχη ενός Κυττάρου» παρουσιάζει ένα σύνολο έργων 10 καλλιτεχνών που εκφράζουν διαφορετικές κλίμακες, ποιότητες και χαρακτηριστικά κυτταρικών δομών, συστημάτων σκέψης και ανθρώπινων οικισμών. Μέσα από τη Θεωρία της Οικιστικής, όπως επινοήθηκε από τον πολεοδόμο Κωνσταντίνο Α. Δοξιάδη, τα έργα συναντιούνται σε μια συλλογική προσπάθεια να παρουσιάσουν νέες κατευθύνσεις του ανθρώπινου οικισμού βασισμένες στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και την τεχνολογία.