Δεν νομίζω ότι αποκαλύπτω κάποιο συνταρακτικό μυστικό εάν σας πω ότι τα μεγάλα πολυσυλλεκτικά κόμματα (στην περίπτωσή μας, τα εξής δύο: η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ) είναι ή οφείλουν να είναι και πολύγλωσσα, προκειμένου να παραμείνουν πολυσυλλεκτικά: οφείλουν να γνωρίζουν φαρσί, όχι μονάχα τις γλώσσες των πληθυσμιακών ομάδων που εκπροσωπούν ή φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν, αλλά και τις διαλέκτους κάθε γλώσσας χωριστά ή τα ιδιόλεκτα κάθε συντεχνίας και κάθε φράξιας. Αυτή δεν είναι καμία σύγχρονη πατέντα, ούτε συνιστά ελληνική εκκεντρικότητα· υφίσταται σε όλη την υφήλιο από τον καιρό που υπάρχουν κόμματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή