Συναντώ τον σκηνοθέτη Ομηρο Ευστρατιάδη στο γραφείο του στη Νικηταρά, στο Κέντρο της Αθήνας. Εδώ γύρω, με κέντρο την Κάνιγγος, κάποτε βασίλευε το ελληνικό σινεμά. Στοά του Χόλιγουντ. Και πέριξ. Γραφεία διανομής, παραγωγής, κάστινγκ, κίνηση. Σπέντζος. Καραγιάννης – Καρατζόπουλος. Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης. Λεφάκης. Απόστολος Τεγόπουλος. Λεωντσίνης. Από αυτόν τον μυθικό κόσμο μεταπρατισμού και καλλιτεχνίας έχουν μείνει ελάχιστα πράγματα. Ο Ευστρατιάδης με αφοσίωση συνεχίζει το έργο του σε σκηνοθεσία, παραγωγή, σενάριο. Εχει κάνει 112 ταινίες. Από παιδί που δούλεψε στον μυθικό Ικαρο των Πατσιφά – Καρύδη και γνώρισε από μέσα όλη τη διανόηση του ’50 και ’60 μέχρι τα χρόνια του στη Finos Film μοιάζει να έχει συμβάλει και ζήσει όλα τα κύματα του σινεμά. Από τις ταινίες του Σακελλάριου, μέχρι τον ερωτικό κινηματογράφο, την κασέτα και την ιδιωτική τηλεόραση. Πιστεύει ακράδαντα βέβαια σε μια τέχνη αναλογική, με τη μαγεία του σινεμά. Είναι γλαφυρός στην αφήγηση. Δεν διστάζει να γίνει και αυτοκριτικός, αφού για χρόνια ενεπλάκη και σε μαζικές παραγωγές. Ενώ όταν κραδαίνει την κόπια των 35 μιλιμέτρ, υπενθυμίζει ποια είναι η Τέχνη του, αυτή που έμαθε στα εμφανιστήρια του Φίνου στην οδό Χίου, στον Αγιο Παύλο Αθηνών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή