Η συνάντησή μας έγινε μόλις μερικές εβδομάδες πριν από την καραντίνα του Μαρτίου. Ο κορωνοϊός δεν είχε επηρεάσει την παραγωγή της παράστασης «Δον Κιχώτης» που θα ανέβαζε το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής σε χορογραφία του Κωνσταντίνου Ρήγου. Η Μαίρη Κατράντζου στη σύντομη τότε παραμονή της διοχέτευε την ενέργειά της για να επιβλέψει τα συνεργεία ραπτικής που ετοίμαζαν τα κοστούμια του χορού σε δικά της σχέδια. Τα γεγονότα της πανδημίας ανέτρεψαν το πρόγραμμα και το ανέβασμα του μπαλέτου μεταφέρθηκε στις 21 Νοεμβρίου. Ομως το νέο κύμα της πανδημίας θα «παγώσει» και πάλι την έναρξη των παραστάσεων. Σε αυτό το διάστημα αναμονής ο καφές με τη Μαίρη Κατράντζου δεν «κρύωσε» στο ελάχιστο. Η σχεδιάστρια που πέτυχε να δώσει στα όνειρά της την υπογραφή της επωνυμίας της με έδρα μία μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα συνέχισε να επιστρέφει στις ρίζες της. Τα κοστούμια της για τον Δον Κιχώτη, ζωηρόχρωμα, ευφάνταστα και καλοδουλεμένα αδημονούν να πέσουν τα φώτα της σκηνής πάνω τους. Φούστες τουτού με πλισέ βολάν, σακάκια τορεαντόρ με σιρίτια, τρέσες, φτερά και κεντητά στολίδια είναι σκορπισμένα στον πάγκο εργασίας στο ατελιέ της Λυρικής. Η Μαίρη κινεί τα νήματά τους…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή