Να και μια καλή είδηση: Η ΕΡΤ επαναφέρει το θέατρο στο ραδιόφωνο, σε μια εποχή δύσκολη για τους καλλιτέχνες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, μουσικούς. Και μαζί επιστρέφει μια εξαιρετικά επιτυχημένη, σχεδόν κλασική, για τα ελληνικά δεδομένα παράδοση, η οποία – γιατί όχι – να ‘ρθει και να μείνει, μετά τον κορωνοϊό και την πανδημία.

Είναι σαφές ότι ο ρόλος του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο ήταν άλλος στα χρόνια της ακμής του. Τότε που οι σκηνές ήταν μετρημένες στα δάχτυλα και η τηλεόραση δεν είχε καν εμφανιστεί στην Ελλάδα. Τότε που η σημερινή τεχνολογία ήταν νεκρό γράμμα και το Διαδίκτυο δεν χωρούσε σε καμία φαντασία. Τότε που αποτελούσε πραγματική ψυχαγωγία και απόλαυση για ένα κοινό που δεν μπορούσε να δει ζωντανά μια παράσταση. Δεν είναι λίγοι οι σημερινοί ηθοποιοί που πρωτοήρθαν σε επαφή με το θέατρο μέσα από αυτό το μέσο.

Κι όμως, σήμερα που τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει, σήμερα που πατάς ένα κουμπί και τα θέατρα  όλου του κόσμου έρχονται στην οθόνη του κινητού, του τάμπλετ ή του υπολογιστή σου, σήμερα χρειαζόμαστε μια επιστροφή. Κι αυτή την επιστροφή – γιατί όχι – να την προσφέρουν ωραίες, καθαρές, φωνές στο ραδιόφωνο. Γιατί μαζί με όλη την τεχνολογία φτάσαμε στο σημείο να ακούμε τους ηθοποιούς από μικρόφωνα μέσα στις κλειστές αίθουσες των θεάτρων, αδύναμοι να ξεχωρίσουμε πλέον χροιές, ηχοχρώματα και αποχρώσεις.

Προφανώς και το ζωντανό θέατρο δεν αντικαθίσταται. Αλλά το ραδιόφωνο δεν έχει αυτόν τον στόχο. Αντιθέτως, είναι μια καλή ευκαιρία να ακούσουμε κείμενα – ελληνικά ή μεταφράσεις – και να εστιάσουμε στον λόγο που πάνω απ’ όλα αποτελεί συνώνυμο του θεάτρου (εν αρχή ην ο λόγος).

Η πρωτοβουλία αυτή της κρατικής ραδιοφωνίας αξίζει να ανοίξει τη βεντάλια της και να αγκαλιάσει ιδιώτες και κρατικά θέατρα – κι έτσι σκοπεύει να κάνει. Και μαζί να δώσει την ευκαιρία, ξανά, κι ας έχουν περάσει πολλές δεκαετίες, να ακουστεί ο θεατρικός λόγος, που πάντα συγκινεί, από τη μια άκρη στην άλλη. Με μια δόση νοσταλγίας, αλλά κυρίως με τα μάτια και τ’ αφτιά μας στραμμένα στο μέλλον.