Δυσαρέσκεια

Η Ευρώπη έχει μπροστά της έναν δύσκολο χειμώνα. Οχι μόνο γιατί θα ζήσει με τον κορωνοϊό, αλλά κι επειδή τα λοκντάουν προμηνύουν πως θα είναι ένας χειμώνας δυσαρέσκειας. Μπορεί οι έλληνες αριστεροί να πανηγυρίζουν για τα ποσοστά αποδοχής των κυβερνητικών χειρισμών που πέφτουν, όμως η εγχώρια δημοσκοπική τάση δεν διαφέρει πολύ από αυτές που καταγράφονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες – και παρεμπιπτόντως η Κουμουνδούρου δεν καρπώνεται ό,τι χάνει ο πολιτικός της αντίπαλος παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της. Η στοίχιση με τη σημαία που κυριάρχησε στο πρώτο κύμα δεν παρατηρείται στο δεύτερο από τους επαγγελματίες των μετρήσεων ανά την ΕΕ. Στην ανάλυσή τους οι αιτίες της αλλαγής είναι δύο: οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας είναι πλέον απτές, όχι θεωρητικές, κι η κοινή γνώμη έχει κουραστεί από τα μέτρα. Αρα, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι δυνητικά ευάλωτο απέναντι στους λαϊκιστές. Στην Ιταλία, φέρ’ ειπείν, ο Σαλβίνι κραυγάζει ότι ένα δεύτερο λοκντάουν θα είναι ήττα για τη χώρα και την οικονομία. Και έχει σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης κατά της «υγειονομικής δικτατορίας».