Ο νεοφιλελευθερισμός στα συντρίμμια

Η πανδημία δεν ανέτρεψε μόνο τα οικονομικά δεδομένα, άλλαξε και τις σκέψεις για την πολιτική. Η παταγώδης αποτυχία που σημείωσαν οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία στην πανδημία, οι δύο χώρες που αποτελούν τη Μέκκα του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού και ευαγγελίζονται τη μοναδικότητα του ιδιωτικού τομέα, έθεσε σε μεγάλη αμφισβήτηση τις ιδεοληπτικές μονομέρειες της οικονομικής πολιτικής παγκοσμίως. Η εξέλιξη των πραγμάτων, κατέδειξε ότι ο άνθρωπος, ο πολίτης, η κοινωνία, δεν ήταν στην απόλυτη προτεραιότητα της πολιτικής τάξης. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τα αλλεπάλληλα ρεκόρ θανάτων και κρουσμάτων που είχε το αγγλοσαξoνικό σύστημα; Τις ανεκδιήγητες αδυναμίες πρόβλεψης και προστασίας των πολιτών ή τη δραματική επιδείνωση των κοινωνικών ανισοτήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία; Είναι τυχαίο άραγε; Είναι τυχαίο ότι οι δύο μεγαλύτερες χώρες, οι οποίες επικαλούνταν με κάθε τρόπο την αυξημένη ικανότητα και την ποιότητα των ιδιωτικών υπηρεσιών προς τους πολίτες (στην υγεία, την ασφάλιση, την πολιτική προστασία κ.ο.κ.), αποκαλύφθηκαν εντελώς γυμνές στην κρίση της πανδημίας; Είναι τυχαίο ότι οι δύο αυτές χώρες, οι οποίες αποδόμησαν το κράτος πρόνοιας, βιώνουν σήμερα τη μεγαλύτερη απώλεια ισχύος, κύρους και επιρροής στον υπόλοιπο κόσμο; Προφανώς όχι.