Η προσαρμοστικότητα, ειδικά στις απότομες μεταβολές της συγκυρίας, ήταν το στοιχείο που έλειψε από τις κρατικές πολιτικές όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με εξελισσόμενες μεγάλες κρίσεις: παγκόσμια χρηματοοικονομική (2009-10), ελληνική χρέους (2011-12), πολιτικο-οικονομική (2015-16). Ετσι, η σημερινή ευελιξία, ειδικά έναντι μιας απολύτως ανεξέλεγκτης επίθεσης στη δημόσια υγεία, με σφοδρό κοινωνικο-οικονομικό αποτύπωμα, είναι καλό νέο. Οχι όμως ότι διευκολύνει τη δημοσιονομική πολιτική. Κανείς, σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία (για να μην πάμε μακρύτερα), δεν είναι σε θέση να ορκιστεί ότι έχει κάνει τη «σωστή πρόβλεψη» για τη μεσοπρόθεσμη εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών. Από τα οποία όμως εξαρτώνται έσοδα και επομένως δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για το 2021.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή