«Η ζωή δεν αντέχεται χωρίς την Τέχνη»

Στο νεοκλασικό της οδού Ηπίτου όπου στεγάζονται τα γραφεία του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι, ως φιγούρα, σε απόλυτη αρμονία με την ατμόσφαιρα του χώρου. Ψηλή, λεπτή, από εκείνο το είδος των γυναικών που παραμένουν για πάντα «κορίτσια» – όπως άλλωστε και η μητέρα της, η αείμνηστη ηθοποιός Λήδα Τασοπούλου. Μέσα σε αυτό το κτίριο που υπήρξε κάποτε η κατοικία της οικογένειας Ψαροπούλου και διατηρεί ακόμη στο εσωτερικό του τα αισθητικά χαρακτηριστικά της αστικής Αθήνας εκείνης της εποχής, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ προκαλεί λογοτεχνικούς συνειρμούς που παραπέμπουν σε μία Αθηναία του Ξενόπουλου. Ή μία νεαρή διανοούμενη από την «Αργώ» του Γιώργου Θεοτοκά. Ωστόσο, η επικαιρότητα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παραπομπές στο παρελθόν. Εκείνη την ημέρα, τα κρούσματα του κορωνοϊού έσπαγαν ένα ακόμη ρεκόρ (το οποίο έχουμε αφήσει προ πολλού πίσω). Και παρόλο που δεν είχε ακόμη ανακοινωθεί η αναστολή της λειτουργίας των θεαμάτων, οι αριθμοί της πανδημίας έδειχναν προς τα εκεί, παρατείνοντας την αβεβαιότητα που έχει τσακίσει εδώ και οκτώ μήνες τον χώρο του θεάτρου. Ενα «σκηνικό» στο οποίο εναλλάσσονται τα αδιέξοδα, οι αγωνίες και η σύγχυση και που, για την Κατερίνα Ευαγγελάτου – την πρώτη γυναίκα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, αλλά και το νεότερο άτομο που βρέθηκε ποτέ σε αυτή τη θέση – έφερε τη μεγάλη ανατροπή τους πρώτους μήνες ανάληψης των καθηκόντων της. Παράλληλα, έπεσε οριστικά η αυλαία στον «Αμλετ» που είχε σκηνοθετήσει, προ κορωνοϊού, στην ίδια σκηνή του Αμφι-θεάτρου όπου το 1991 ο Σπύρος Ευαγγελάτος είχε ανεβάσει το σαιξπηρικό δράμα.