Αν είχαμε βρεθεί το πρωί της 30ής Αυγούστου του 1989 στη Χαλυβουργική για να παρακολουθήσουμε την καταστροφή των φακέλων κοινωνικών φρονημάτων με ποια συναισθήματα θα φεύγαμε άραγε; Με αισθήματα θλίψης για κομμάτια της ιστορίας μας που χάθηκαν για πάντα ή με την ανακούφιση εκείνου που αποχαιρετά οριστικά ένα δωμάτιο μακροχρόνιας νοσηλείας; Πώς μπορεί κανείς να «τακτοποιεί» το παρελθόν του και ποια νοήματα αποκτά στη συνέχεια η ίδια η «τακτοποίηση»; Εκείνο που για κάποιους είναι παρελθόν, για κάποιους άλλους είναι Ιστορία. Η μετάβαση από τη μία συνθήκη στην άλλη αντιστοιχεί σε μια πορεία συνειδητοποίησης που συνήθως δεν επιτυγχάνεται χωρίς βοηθήματα. Ενα τέτοιο βοήθημα είναι το βιβλίο του Βαγγέλη Καραμανωλάκη «Ανεπιθύμητο παρελθόν» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεμέλιο στη σειρά «Ιστορική Βιβλιοθήκη».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή