Θερμοπύλες και Σαλαμίνα για ναΐφ

Μία ενδοκρινολόγος που εργάζεται στον Ευαγγελισμό, ένας διάσημος δάσκαλος του θεάτρου σκιών, ένας βιοτέχνης τουριστικών ειδών και μία εικαστικός από την Κροατία συναντώνται κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες – αυτές που επιβάλλονται από την πανδημία – στο Ψυχικό. Ολοι τους – και άλλοι 13 ομότεχνοί τους – γυρίζουν 2.500 χρόνια πίσω και κοιτάζουν δύο από τις σημαντικότερες στιγμές της παγκόσμιας Ιστορίας: τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τις «ξαναβλέπουν» μέσα από όσα έχουν μάθει στο σχολείο, έχουν διαβάσει, έχουν ακούσει, αλλά κυρίως έχουν νιώσει. Προσθέτουν τις δικές τους πινελιές που δεν καταγράφονται στις πηγές, αλλά για εκείνους είναι απαραίτητες για να εξηγήσουν τα γεγονότα, όπως η παρουσία ενός θεού ή το βλέμμα μιας μάντισσας. Και μέσα από την αφέλεια και την παιδικότητα που χαρακτηρίζουν τη ναΐφ ζωγραφική προσκαλούν τους θεατές των 26 έργων τους να προσεγγίσουν ξανά – υπό ένα πρίσμα κοντά στη λαϊκή παράδοση – την εικονογράφηση της Ιστορίας στην έκθεση «Θερμοπύλες – Σαλαμίνα, ο αντίκτυπος στη λαϊκή τέχνη». Ο αρχικός προγραμματισμός προέβλεπε ότι η εν λόγω έκθεση που διοργανώνεται από το Ιδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη και εντάσσεται στις επετειακές εκδηλώσεις «Θερμοπύλες – Σαλαμίνα 2020» θα φιλοξενούνταν στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ). Τα μέτρα προστασίας από την Covid-19 ωστόσο ανέτρεψαν τα σχέδια των διοργανωτών και τα έργα θα είναι προσβάσιμα μέσω Διαδικτύου. «Η έκθεση αυτή είναι ίσως για εμάς μοναδική ευκαιρία να αντικρύσουμε την εικόνα του εθνικού θρύλου, όχι όπως τη γράφουν τα βιβλία, αλλά όπως τη διηγούνταν οι γιαγιάδες και παππούδες, από γενιά σε γενιά. Αυτοί που, όπως λέει ο Κοραής, από το να θεωρούν τον εαυτό τους απόγονο του Μιλτιάδη, του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή, έμειναν αιχμάλωτοι 400 χρόνια χωρίς όμως ποτέ να γίνουν σκλάβοι» σημειώνει η πρύτανης και μέλος της τιμητικής κοσμητείας Ελένη Αρβελέρ, στην οποία ανήκει και η ιδέα της συγκεκριμένης έκθεσης.