Θα ‘ναι, σαν να μπαίνει η άνοιξη, θα ‘ναι. Αλλά και δεν θα ‘ναι. Πίσω στο σπίτι, όπως τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, τώρα όμως χωρίς την προοπτική ενός καλοκαιριού. Τούτη η «άνοιξη» μας οδηγεί σε έναν μετέωρο χειμώνα που άντε να τον διαχειριστούμε, έτσι όπως θα είμαστε ζαβλακωμένοι από τη χλαπάτσα της επανάληψης. Στο ίδιο έργο θεατές, άρα χωρίς την αθωότητα της πρώτης φοράς. Εν τω μεταξύ κουραστήκαμε, εξαντληθήκαμε, πολωθήκαμε, οξειδωθήκαμε. Τα αδιέξοδα – οικονομικά, επαγγελματικά, προσωπικά, ψυχικά – ήρθαν πιο κοντά. Προσεχώς, αν όχι ήδη, μετωπικές και καραμπόλες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή