Ο 20ός αιώνας χαρακτηρίστηκε από έργα που αντιμετώπισαν προκλητικά τις παραδόσεις σε όλα τα πεδία της τέχνης. Η «Ιεροτελεστία της άνοιξης» – ένα από τα σημαντικότερα μπαλέτα στην ιστορία του χορού – του Ιγκορ Στραβίνσκι που έκανε πρεμιέρα το 1913 προκάλεσε σκάνδαλο καθώς αναπαριστά μια παγανιστική τελετή, η οποία καταλήγει σε μία ανθρωποθυσία. Ο νομπελίστας Τ.Σ. Ελιοτ στην «Ερημη Χώρα», το 1922, χρησιμοποίησε τον θρύλο του Αγιου Δισκοπότηρου ως μεταφορά για την παρακμή της σύγχρονης κοινωνίας. Οι μεγάλης κλίμακας πίνακες της Χίλμα αφ Κλιντ – της Σουηδέζας παραγνωρισμένης έως πρόσφατα πρωτοπόρου της αφηρημένης τέχνης – εκφράζουν το δικό της όραμα για την κοσμογονία και την κοσμογραφία. Τα δε έργα των σουρεαλιστών επιχειρούν να εξερευνήσουν το ασυνείδητο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή