Ακορντεόν

Ο καθηγητής Περιβαλλοντικής Μηχανικής Δημοσθένης Σαρηγιάννης προτείνει να βγάλουμε τον χειμώνα με «εναλλασσόμενα τοπικά lockdown» – να πάμε δηλαδή μέχρι τον Μάρτιο στο ον – οφ, με τρεις εβδομάδες μέσα, δύο χαλάρωση. Ο καθηγητής Γενετικής Μανώλης Δερμιτζάκης δεν συμφωνεί. «Αυτή η λογική είναι κακή νοοτροπία και δεν είναι πρακτικό γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να προσαρμοστεί», λέει. Στο Μαξίμου, παρ’ όλα αυτά, σκέφτονται σοβαρά να εφαρμόσουν εθνικά το συγκεκριμένο σύστημα, που οι λάτρεις των δημοσιογραφικών κλισέ έσπευσαν να ονομάσουν «ακορντεόν». Σύμφωνα με μια κυβερνητική πηγή, «μπορεί να γίνει, ανάλογα βέβαια με τον αριθμό των κρουσμάτων και την πίεση του ΕΣΥ. Κι εφόσον φυσικά δείχνουμε γρήγορα αντανακλαστικά στην επιβολή των περιοριστικών μέτρων». Το σκεπτικό είναι απλό: αν τα επιδημιολογικά δεδομένα χειροτερεύουν, κλείνουν τα πάντα, αν βελτιώνονται, αίρονται σταδιακά ορισμένοι περιορισμοί. Από ψυχολογικής άποψης ένα τέτοιο μοντέλο πλασάρεται ευκολότερα επικοινωνιακά σε σχέση με μια καθολική καραντίνα τεσσάρων ή πέντε μηνών. Για ποιους λόγους όμως προκρίνεται στην πραγματικότητα μεταξύ εκείνων που αποφασίζουν;