Οι πρώτες μέρες του δεύτερου λοκντάουν έδειξαν μια τάση: η ετοιμότητά μας δεν είναι η ίδια με εκείνη που επιδείξαμε την άνοιξη. Η αυξημένη κίνηση στους δρόμους, τα κρυφά πάρτι και οι διαδηλώσεις των αρνητών της μάσκας ρισκάρουν ακόμα τη ζωή των υπολοίπων, που εφαρμόζουν κατά γράμμα τα μέτρα ασφαλείας. Δεν είναι πολλοί αυτοί που ψάχνουν «παραθυράκια» στους περιορισμούς, η στιγμή όμως είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για όλους. Η ατομική συμπεριφορά αποδεικνύει και την υπευθυνότητα του καθενός απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.

Είναι άμεση η ανάγκη να τηρηθούν αυστηρά τα μέτρα της καραντίνας για να μη βρεθούμε μπροστά σε πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Αυτή δεν είναι μια παραδοχή που κάνει η κυβέρνηση, δεν είναι μια επιλογή με την οποία μπορεί να διαφωνήσει η αντιπολίτευση. Είναι η επιστημονική πραγματικότητα, όπως αποτυπώνεται από τους λοιμωξιολόγους και δεν χωράει καμία αμφισβήτηση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γλιτώσουμε τις απώλειες στην πανδημία, ούτε βέβαια να βγούμε από την καραντίνα πριν από τα Χριστούγεννα. Τα περιθώριά μας στενεύουν και, έστω και εκ των υστέρων, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε την καραντίνα με τον ίδιο τρόπο που το κάναμε τον Μάρτιο.

Τα καλά νέα που ήρθαν από τις κλινικές μελέτες του εμβολίου ενάντια στον κορωνοϊό προσφέρουν μια πρώτη αχτίδα αισιοδοξίας. Ομως παρότι το εμβόλιο θα αποδειχθεί σωτήριο, δεν πρέπει να περιμένουμε σύντομα τη διανομή του. Θα περάσει ακόμα πολύς καιρός για να φτάσει στα χέρια των πολιτών και, στο μεσοδιάστημα, ο δρόμος είναι ένας και είναι δύσκολος. Η κόπωση και, ενίοτε, η αγανάκτηση μπορούν και να αιτιολογηθούν και να δικαιολογηθούν. Αυτό που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί είναι η ανευθυνότητα.