Το σκεπτικό της στρατηγικής ήταν σωστό, η τουρκική προκλητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο θα αντιμετωπιστεί πραγματικά μετά τις αμερικανικές κάλπες – για την ακρίβεια από τον Ιανουάριο κι έπειτα, όταν θα ορκιστεί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτή η ρεαλιστική προσέγγιση, ωστόσο, θα έπρεπε να έχει λάβει υπόψη και τον προβλέψιμα απρόβλεπτο χαρακτήρα του παίκτη της απέναντι πλευράς του Αιγαίου. Ηταν σχεδόν βέβαιο πως ο τούρκος πρόεδρος δεν θα αποποιείτο τον ρόλο του ταραχοποιού. Εξού κι η ελληνική διπλωματία είχε μια και μοναδική επιλογή: να προηγείται των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά. Να μην τις ακολουθεί, να τις δημιουργεί – όπως έκανε υπογράφοντας τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Τα τηλεφωνήματα δεν αρκούν.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ