Το σκεπτικό της στρατηγικής ήταν σωστό, η τουρκική προκλητικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο θα αντιμετωπιστεί πραγματικά μετά τις αμερικανικές κάλπες – για την ακρίβεια από τον Ιανουάριο κι έπειτα, όταν θα ορκιστεί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτή η ρεαλιστική προσέγγιση, ωστόσο, θα έπρεπε να έχει λάβει υπόψη και τον προβλέψιμα απρόβλεπτο χαρακτήρα του παίκτη της απέναντι πλευράς του Αιγαίου. Ηταν σχεδόν βέβαιο πως ο τούρκος πρόεδρος δεν θα αποποιείτο τον ρόλο του ταραχοποιού. Εξού κι η ελληνική διπλωματία είχε μια και μοναδική επιλογή: να προηγείται των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά. Να μην τις ακολουθεί, να τις δημιουργεί – όπως έκανε υπογράφοντας τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Τα τηλεφωνήματα δεν αρκούν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή