Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα· τα κάνουν αλλιώς τα πράγματα εκεί. Και όταν «τα πράγματα» είναι αυτό που λέμε Ιστορία, και όταν μιλάνε γι’ αυτά εκείνοι που τα έζησαν, δεν βγάζεις άκρη. Γιατί το πρόβλημα βρίσκεται σε αυτό το «τα έζησαν»: δεν ζούμε την Ιστορία. Ζούμε μέσα σ’ εκείνο το κύτταρό της όπου βρεθήκαμε μια κάποια στιγμή αναπνέοντας, συνήθως λαχανιαστά, με σφυγμούς ανεβασμένους. Ζούμε στη μικρή της εκείνη γωνία όπου μας βρήκε η Ιστορία, είτε πρωταγωνιστές είτε κομπάρσους, κοιτώντας και ακούγοντας ό,τι επέτρεπε η οπτική μας. Δεν ξέρω αν ακόμα και ο Ναπολέοντας, παρακολουθώντας από κάπου ψηλά τι συνέβαινε στην πλαγιά του Βατερλώ, είχε πλήρη εικόνα της Ιστορίας – αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή