Ω, οι ωραίες ημέρες, εκείνες οι ημέρες της καραντίνας του Απριλίου, όταν ζούσαμε σε πλήρη (σχεδόν) καταστολή, πλήρως (σχεδόν) πειθαρχικοί και ελάχιστα αμφισβητούντες. Μας παρέλυε, βέβαια, ο φόβος, η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα ήταν απόλυτη και δεν είχαμε κανένα ορατό σημάδι ενός κάποιου τέλους στην περιπέτεια. Μα μέσα στη γενική κατάθλιψη, η εφαρμογή των οδηγιών των ειδικών ήταν εκτός συζήτησης. Αυτόματη σχεδόν. Και επιπλέον απολαμβάναμε τη δόξα των διεθνών επαίνων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή