Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ορίσουμε την έννοια της δυστοπίας, αλλά χάριν ευκολίας ας διαλέξουμε τον απλούστερο: η ενόραση ενός μέλλοντος όπου τα πράγματα θα έχουν πάει όσο χειρότερα θα μπορούσαν να πάνε – τουτέστιν, θα έχει επιβληθεί από άκρου εις άκρον ο περιβόητος Νόμος του Μέρφι. Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι προκειμένου να «πουλήσει τα άντερά της» μια δυστοπία υπό οιαδήποτε συσκευασία – είτε ως φιλοσοφική θεωρία είτε ως μυθιστόρημα/ταινία επιστημονικής φαντασίας – θα πρέπει να ικανοποιεί εξίσου δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προϋποθέσεις: τη μέγιστη σύγκλιση με τις αναμνήσεις, τις γνώσεις και τις απόψεις μας, καθώς και τη μέγιστη απόκλιση από δαύτες. Είναι αυτή ακριβώς η οξύμωρη αιτία που ο Τζορτζ Οργουελ παραμένει ως ο πιο γνωστός και δημοφιλής δυστοπικός συγγραφέας, παρότι πολλές πτυχές των ενορατικών του πονημάτων έχουν διαψευστεί επανειλημμένα από τις εξελίξεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή