Είναι άδικο, Μίμη, περίπου ειρωνικό, που εσένα, έναν άνθρωπο των κοινών, του δήμου, σε αποχαιρετούμε σχεδόν μοναχικά. Οπως μοναχικά και σε σχολαστική συμμόρφωση προς τα πρωτόκολλα της πανδημίας, διήνυσες αυτό τον τελευταίο αδιανόητο χειμώνα. Για πρώτη φορά στη ζωή σου χωρίς την αδιάπτωτη, ζωογόνο κινητικότητά σου: Θεσσαλονίκη / Αθήνα / Αιγαίο, χωρίς συνέδρια, χωρίς να ξεφυλλίζεις περιοδικά ή ελληνικές και ευρωπαϊκές εφημερίδες, για να κατανοήσεις την ταραχή του παρόντος, χωρίς τις συναντήσεις σου της Αθήνας, χωρίς τις ομιλίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή