Αγώνας δρόμου για τη σωτηρία των oλυμπιακών ακινήτων

Ατενίζοντας από το παρατηρητήριο του 2020 το μακρινό 2004 – που η πυκνότητα των γεγονότων που μεσολάβησαν το κάνει να μοιάζει ακόμα πιο μακρινό -, η μοίρα που θα επεφύλασσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις στα φαραωνικά ολυμπιακά ακίνητα, τα οποία κόστισαν πολύ και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν στο έλεος των καιρικών φαινομένων και της φθοράς του χρόνου, μοιάζει εντελώς προδιαγεγραμμένη. Τα ολυμπιακά ακίνητα επηρεάστηκαν από όλα τα κοινωνικοοικονομικά σκαμπανεβάσματα που πέρασε η χώρα. Από τα χρόνια αμέσως μετά τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν απουσίαζε η διαδεδομένη σήμερα κουλτούρα αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου και σεβασμού των χρημάτων του έλληνα φορολογουμένου. Από τη χρεοκοπία και τα χρόνια των Μνημονίων, αλλά και από τα χρόνια των προσφυγικών ροών, όταν μετατράπηκαν εν μια νυκτί σε χώρους υποδοχής και φιλοξενίας. Σήμερα, το ελληνικό κράτος, αφού πρώτα έγινε παράδειγμα προς αποφυγή, με αρνητικά δημοσιεύματα σε διεθνή ΜΜΕ, μοιάζει επιτέλους να κινείται προς την αξιοποίηση της πλειονότητας των ολυμπιακών ακινήτων, είτε από δημόσιους φορείς είτε από ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Στη βελτίωση των ολυμπιακών ακινήτων ρόλο θα διαδραματίσει το αμέσως επόμενο διάστημα η Lamda, ενώ η πολιτεία σχεδιάζει να αναβαθμίσει ενεργειακά το σύνολο των αθλητικών εγκαταστάσεων με πόρους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης.