Στο πρώτο κύμα της πανδημίας οι πλαγίως ανοιχτές θύρες των ναών ήταν η πίσω πόρτα του ανορθολογισμού. Το αποκοιμιστικό δόγμα κέρδιζε τα πρωτεία εις βάρος της τυχαιότητας και της υπαρξιακής αγωνίας στην κοινότητα. Η μέριμνα για τον συνάνθρωπο κατέληξε μια λέξη – κύμβαλον αλαλάζον. Από ένα σημείο κι έπειτα, ωστόσο, οι εκκλησίες αποδεικνύονται πλέον μια «ευκολία». Το κουταλάκι της Θείας Λειτουργίας γίνεται το άγιο δισκοπότηρο στον διαγωνισμό προοδευτικότητας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή