Θα χρειαζόταν μάλλον μια σειρά πολυσέλιδων τόμων για να περιλάβουν στις σελίδες τους το πάθος και τη συνακόλουθη αφοσίωση που έχει εμπνεύσει η Ελλάδα σε εκατοντάδες δημιουργούς είτε εκφράστηκαν με αφηγηματικά έργα είτε με μελέτες σε σχέση με το διαχρονικό πνευματικό, ποιητικό και πεζογραφικό φανέρωμα της χώρας. Εξαιρώντας από το σύνολό τους την αρχαία ελληνική γραμματεία, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί κτήμα της ανθρωπότητας, διαβάζεται και διδάσκεται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της υφηλίου. Για να θυμηθούμε όμως τον αλησμόνητο ποιητή Τάκη Σινόπουλο που είχε γράψει προσφυέστατα «εν αρχή είν’ ο λόγος και μετά ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ», με ένα τεράστιο άλμα ερχόμαστε στους σύγχρονους καιρούς και συζητούμε με τον σπουδαίο ιταλό νεοελληνιστή Βιτσέντζο Ρότολο για τη θέση της σύγχρονης γραμματείας μας στη γειτονική χώρα. Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας εδώ και τριάντα χρόνια, ο καθηγητής της Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο, Βιτσέντζο Ρότολο, πιστώνεται, μαζί με ένα πλήθος δοκιμίων, άρθρων και μελετών για την κλασική, τη βυζαντινή και τη νεοελληνική λογοτεχνία, με μεταφράσεις στα ιταλικά του Διονυσίου Σολωμού, του Γιώργου Σεφέρη, του Οδυσσέα Ελύτη, του Τάκη Παπατσώνη, του Στράτη Μυριβήλη και πολλών άλλων.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ